Lokalizacja

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA GMINY

Gmina Dąbrowa Biskupia leży w zachodniej części powiatu inowrocławskiego, nad Kanałem Parchańskim. Zajmuje powierzchnię 147 kilometrów kwadratowych i jest zamieszkała przez 5150 osób.

Gmina jest typowo rolniczym obszarem, gospodarstwa zajmują 10 774 ha gleb, głównie średniej i słabej jakości. Do większych zakładów zlokalizowanych na tym terenie należą Zakłady Mięsne „Viando” w Radojewicach oraz Fabryka Maszyn Rolniczych w Dąbrowie Biskupiej.
Z 28 wsi wchodzących w skład gminy wszystkie posiadają sieć wodociągową, telefoniczną, a część kanalizacyjną. Opiekę zdrowotną sprawują tu trzy Ośrodki Zdrowia, natomiast w Parchaniu, w dworku z 1933 roku, znajduje się Dom Pomocy Społecznej.
Na terenie gminy funkcjonują cztery pełnooddziałowe szkoły podstawowe i gimnazjum.
Gmina po raz pierwszy znalazła się w granicach powiatu inowrocławskiego w 1919 roku, ostatnia reforma administracyjna przywróciła jej to położenie.
Z osadnictwem na terenie gminy wiąże się powstanie sieci parafialnej. Prawdopodobnie w XV w. istniała już parafia w Parchaniu, z XIII w. pochodzą dokumenty świadczące o istnieniu parafii w Chlewiskach. Jednak okręg Dąbrowy Biskupiej został szczególnie uznany w XVIII w., kiedy to pobliskie Pieranie stało się celem pielgrzymek do „słynącego cudami” obrazu Matki Boskiej. W pamiątkowej księdze Bractwa Niepokalanego Poczęcia NMP w Pieraniu wpisani są m.in. papież Klemens XIII, król francuski Ludwik XV. W 1733 r. kościół odwiedził również król Stanisław Leszczyński.

IZBA PAMIĘCI GENERAŁA WŁADYSŁAWA SIKORSKIEGO

Izba Pamięci Generała znajduje się w starym, przedwojennym budynku szkolnym w Parchaniu.
W Izbie wyodrębniono kilka części ekspozycji. Przy wejściu , z lewej strony, znajduje się dużych rozmiarów oszklona gablota, a w niej przepięknie wyhaftowany Sztandar Szkoły z podobizną Generała Władysława Sikorskiego. W dalszej części – zdjęcia : generał Sikorski i jego rodzina w Parchaniu w latach 1923-1939 – wśród zdjęć, między innymi : Helena Sikorska, Władysław Sikorski, córka – Zofia; ślub córki Zofii z porucznikiem Stanisławem Leśniowskim; generał w otoczeniu najbliższej rodziny; służba w dworku generałostwa Sikorskich – ich gosposia Czesława Budziszewska, kierowca – Władysław Zygadło i inni; członkinie Koła Gospodyń Wiejskich w Parchaniu, założonego przez Helenę Sikorską, żonę Generała.
Polskie siły zbrojne na Zachodzie – szereg zdjęć, fotokopii, generał składa autograf żołnierzom Podhalanom; przed oddziałem junaków w Palestynie; podczas inspekcji w Afryce; na ćwiczeniach polskiej I Dywizji Pancernej; gen. Sikorski, Churchill, gen. de Gaulle; w Tobruku – rozmawia z żołnierzami.
Twórca rządu emigracyjnego na Zachodzie – zdjęcia, fotokopie: posiedzenie Rady Ministrów; podpisanie układu polsko-radzieckiego w Londynie 30 lipca 1940 roku – Sikorski, Eden, Churchill, Nowikow, Majrk, Duobar; gen. Sikorski z ambasadorem Raczyńskim.
W lewym rogu Izby, nieopodal okna, znajduje się pochodząca z dworku Sikorskich – lodówka na lód, dalej na ścianie portret namalowany przez Artura Szyka, autora licznych portretów i miniatur historycznych, obok, na manekinie, mundur oficera 5 Kresowej Dywizji Piechoty.
Lipiec 1943 – zdjęcia, fotokopie – 15 lipca 1943 roku – nabożeństwo żałobne w Katedrze Westmińskiej; grób generała Władysława Sikorskiego, tytułowa strona „Dziennika Polskiego” z nekrologiem.
Drobiazgi z dworku Sikorskich: kałamarzyk chiński, cukierniczka, sztućce, dzbanuszek, sztylecik, kasetki, fragmenty ceramiki miśnieńskiej, bagnecik, pieniądze niemieckie.
Korespondencja i książki – kilka wierszy przesłanych w lipcu 1989 roku przez Józefa Jasińskiego, zamieszkałego w Łodzi, którego ojciec był ogrodnikiem w gospodarstwie generałostwa Sikorskich, wśród nich wiersz pt. „W 46 rocznicę katastrofy Gibraltarskiej”; i sporo książeczek, np. Walentyny Korpalskiej – „Władysław Eugeniusz Sikorski – Biografia polityczna”, Olgierda Terleckiego – „Władysław Sikorski”, Karola Popiela – „Generał Sikorski w mojej pamięci”, Władysława Sikorskiego – z cyklu polscy teoretycy wojskowi „Przyszła wojna”, Włodzimierza Tadeusza Kowalskiego – „Tragedia w Gibraltarze”; w tej części ekspozycji znajdują się listy Heleny Sikorskiej, a także listy Heleny Sikorskiej pisane po II wojnie światowej z Anglii – do Parchania, do Czesławy Budziszewskiej – brat gosposi i listy Cz. Budziszewskiej do Heleny Sikorskiej, a także listy Marcelego Kycia, mjr szwagra i jednego z najbliższych współpracowników generała Władysława Sikorskiego, eksponowane są różne wydawnictwa, jednodniówki – poświęcone Generałowi.

GOSPODARKA

Gmina posiada typowo rolniczy charakter. Użytki rolne zajmują 10 774 ha. Niemniej jednak działa tu kilka większych zakładów przemysłowych i instytucji powiązanych przede wszystkim z rolnictwem. Są to m.in.: Zakłady Mięsne „Viando” w Radojewicach, Mieszalnia Pasz „Sobrol” w Ośniszczewie, tartak w Modliborzycach oraz Fabryka Maszyn Rolniczych „Agromet-Kujawy” w Dąbrowie Biskupiej.
Kilka mniejszych podmiotów gospodarczych zajmuje się zaopatrzeniem rolnictwa w pasze, środki ochrony roślin itp.. W miejscowości Chlewiska oraz w Dąbrowie Biskupiej działają stacje paliw. Ponadto na terenie gminy funkcjonuje kilku producentów drobiu oraz kilka gospodarstw specjalizujących się w produkcji roślinnej i zwierzęcej. Rolnictwo generalnie ukierunkowane jest na zaopatrzenie zakładów warzywno-owocowych i produkcję buraka cukrowego.

MOŻLIWOŚCI INWESTYCYJNE

Położenie gminy Dąbrowa Biskupia pośrodku trójkąta Inowrocław – Toruń – Włocławek jak również w sąsiedztwie znaczących ośrodków gospodarczych: Gniewkowo, Kruszwica, Inowrocław – nie pozostaje bez znaczenia dla lokalizacji inwestycji. Ponadto istotnym czynnikiem umożliwiającym sprawną realizację przedsięwzięć gospodarczych jest niezły stan lokalnej infrastruktury oraz zaplecze organizacyjne i formalno-prawne wyrażające się poprzez opracowaną Strategię Rozwoju Gminy, Program Rozwoju Gospodarczego , Program Gospodarki Ściekowej , Program Granic Polno-Leśnych itd..

ZABYTKI

Na terenie gminy zachowało się wiele zabytków kultury polskiej, zasługujących na uwagę i poznanie. Przedstawimy tylko dwa z nich.
W miejscowości Parchanie, znajduje się pobudowany w 1840 roku (w miejscu zniszczonego w 1711 roku) kościół pod wezwaniem Św. Wojciecha, do którego w 1900 roku dobudowano wieżę w stylu barokowym. Jest to budowla w konstrukcji szkieletowej z wypełnieniami ceglanymi, kryta dachem siodłowym. Wewnątrz posiada wydzielone niewielkie prezbiterium, po bokach którego od północy znajduje się zakrystia i od południa – kruchta. Korpus podzielony jest na 3 nawy drewnianymi słupami podtrzymującymi otwarte wiązanie dachowe. Od zachodu posiada wieżę murowaną z cegły, o formach neobarokowych z 1900 roku. Na zachodzie znajduje się chór muzyczny. W prezbiterium jest ołtarz główny z około połowy XIX wieku, z rokokowymi rzeźbami dwóch świętych zakonnic męczennic po bokach (z około połowy XVIII wieku). Na wyposażenie wnętrza składają się również: rzeźba Najświętszej Marii Niepokalanie Poczętej i Św. Jana Chrzciciela; niewiasty (XVIII wiek); dwóch ewangelistów (XVIII wiek); krucyfiks w tęczy (zapewne XVIII wiek); Chrystus Zmartwychwstały (XVIII-XIX wiek); krucyfiks ludowy (XIX wiek); monstrancja regencyjna (2 ćwierć XVIII wieku) wykonana przez Jakuba Jannę (działał w latach 1704-1753), częściowo przekształcona w 1907 roku; kielich gładki ufundowany w 1753 roku przez Teresę Zakrzewską, odnowiony w 1905 roku; dwa lichtarze mosiężne, rokokowe (2 połowa XVIII wieku). Wart podkreślenia jest fakt, iż w kościele tym w 1936 roku odbył się ślub Zofii Sikorskiej, córki generała Wojska Polskiego Władysława Sikorskiego, przebywającego w Parchaniu w latach 1923-39.
We wsi znajduje się również zespół folwarczny przełomu XIX/XX wieku, składający się ze skromnego budynku rezydencjalnego z gankiem, czworaka z niewielkim budynkiem gospodarczym, magazynu zbożowego z XIX wieku, obory zbudowanej po 1910 roku i domu dzierżawcy.
Wśród obiektów sakralnych gminy największą sławą i popularnością cieszy się kościół pod wezwaniem Św. Mikołaja w Pieraniu. Zbudowany został około 1732 roku przez mistrza ciesielskiego Jakuba Gacę z Zagrza (Zegrza). Jest to drewniana, trójnawowa pseudobazylika, o konstrukcji zrębowej i sumikowo-łątkowej, przykryta dachem siodłowym, z prezbiterium trójbocznym oraz parą kaplic po bokach korpusu, tworzących rodzaj ramion transeptu, zamkniętych trójbocznie, z przybudówkami po bokach, mieszczącymi od południa zakrystię, a od północy przedsionek oraz na piętrach loże kolatorskie. W piątym przęśle korpusu od zachodu znajduje się chór muzyczny. W przedłużeniu naw bocznych są pomieszczenia (pozostałości dawnych wież) mieszczące od północy kruchtę, od południa składzik i schody na chór muzyczny. Pod kruchtą przy prezbiterium i pod kaplicą południową mieszczą się krypty. Nad nawą główną od wschodu jest sygnaturka. W 1736 roku mistrz ciesielski Krzysztof wybudował przy elewacji zachodniej 2 wieże, które zostały rozebrane w 1853 roku. We wnętrzu kościoła znajduje się rokokowa polichromia, wykonana w 1754 roku przez malarza toruńskiego Jana Jerzego Petriego przy współudziale Marcina Stanowskiego, odnowiona w 1894 roku przez Henryka Jaguszewskiego z Gniewkowa oraz w 1951 roku przez malarza inowrocławskiego Franciszka Cholewińskiego. Ołtarz główny i boczne drewniane, z licznymi rzeźbami, pochodzą z lat około 1735-1736 (regencyjne). W ołtarzu głównym znajduje się słynący cudami obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, tzw. Matki Boskiej Pierańskiej, prawdopodobnie z 1520 roku, namalowany przez mistrza Bernarda. Został koronowany w 1722 roku przez biskupa sufragana włocławskiego Wojciecha Bardzińskiego oraz w 1967 roku koroną papieską przez prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego. W kaplicy bocznej po prawej stronie znajduje się cudowny obraz Zmartwychwstałego Pana Jezusa, ze śladami od kul szwedzkich, darowany w 1719 roku przez Wojciecha Wysockiego. Napis na obrazie głosi : „Cudowny obraz Zmartwychwstałego Chrystusa Pana, do którego obrazu oficer najstarszy szwedzki strzelił, a kula się nazad odbiła i jego samego zabiła. Także w ogniu był, a szkody żadnej od ognia nie miał. Działo się to 17 września Anno Domini 1655.” W skład wyposażenia kościoła wchodzą także: ambona regencyjna (około 1735-1736), chrzcielnica z lat 1735-1736, zespół mebli zakrystii z czasów budowy kościoła, krucyfiksy barokowe (XVIII wiek), organy z 1854 roku, srebrne plakietki wotywne rokokowe (2 połowa XVIII wieku).

SAMORZĄD

Organem stanowiącym i kontrolnym w Gminie Dąbrowa Biskupia jest Rada Gminy składająca się z 15 radnych. Do wykonywania swoich zadań Rada posiada cztery stałe Komisje: Rozwoju Wsi i Rolnictwa, Budżetu, Finansów i Planowania; Oświaty, Zdrowia, Kultury i Rekreacji; Do Spraw Samorządu, Ochrony Środowiska i Bezpieczeństwa Publicznego; Rewizyjną.
Organem wykonawczym jest Wójt Gminy. Wójt wykonuje zadania przy pomocy Urzędu Gminy. Natomiast Urząd funkcjonuje w ramach referatów: Finansowego; Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej, Komunalnej, Rolnictwa i Ochrony Środowiska; Organizacyjnego i Spraw Obywatelskich.
Ponadto w budynku Urzędu mieści się Samorządowa Administracja Placówek Oświatowych, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej oraz Urząd Stanu Cywilnego.